اطراف ایران چه خبر است

رفت و آمدهای اخیر سران عرب، آشتی‌کنان امارات و ترکیه ، ملاقات صهیونیستیها با الهام علی‌اف و اردوغان و بن‌زاید و اخیرا اجلاس شرم الشیخ و دیدار بِنِت، بن‌زاید و السیسی همه مربوط به جهان پسا حمایتِ آمریکا و تشکیل ائتلافهای امنیتی برای مقابله با ایران و حفظ اسرائیل است.

ائتلافهای امنیتی که در مرحله اول در حال اقدام برای محاصره کردن ایران میباشند« ائتلاف ترکی-آذری با پشت‌پرده سرویس مخفی انگلیس، ائتلاف عبری-عربی در جنوب و البته کردستان عراق، طالبان در شرق و ارتش تجهیز شده و البته کاملا غربگرای عراق و قدرتگیری جریانات معاند با مقاومت و ایران در بغداد».

مرحله بعدی شامل دوگانه تجهیز گروههای تجزیه طلب و همزمان تلاش برای رشد اقتصادی کشورهای فوق و مقابله با تجارت و رشد اقتصادی ایران جهت کمتر شدن اعتماد به نفس ملی آریایی‌ها و ایجاد نارضایتی بیشتر برای همراهی با تجزیه طلبان است.

البته قضیه طالبان متفاوت از سه مورد بالا است و ائتلافهای مذکور با تغذیه مادی آن، صرفا مصائب امنیتی و ۸ و نیم میلیون مهاجر فعلی را بر ایران تحمیل خواهند کرد.

نتیجتا همه موارد فوق نشان از این دارد که اگر ایران بدنبال ارتقای بازدارندگی،هم در بعد نظامی و هم اقتصادی و بازسازی سرمایه اجتماعی حاکمیت خود نباشد، بتدریج محاصره و تضعیف شده و چه بسا با قدرت یافتن جریانات تجزیه طلب تبدیل به «یوگسلاوی خاورمیانه» شود.

فرصت بحران نفت و احتمالا تنفس موقت برجام باید به تقویت زیرساختهای اقتصادی و نظامی کشور بیانجامد در غیر این صورت ایران قافیه را باخته و به ایرانستان تبدیل خواهد شد.

نکته مهم در مورد مذاکرات وین آنکه، برای در امان ماندن از ناتوی بین‌المللی، نباید میز برجام به فروپاشی بازدارندگی هسته‌ای ایران بیانجامد در غیر این صورت، قبل از انکه ائتلافهای فوق بخواهند تمام قوای خود را بکار گیرند، با چند ضربه کاری و هزینه ساز می توانند زیرساختهای قدیمی نظامی ایران بخصوص ارتش را، زمین گیر و اعتماد بنفس ملی ایران را ویران نمایند، کاری که با ترور فرمانده در فرودگاه بغداد گام اول آن را برداشتند و حالا با سعی برای دور کردن سوریه از ایران تا حدودی پیش رفته‌اند.

اگر بخواهم با نگاه عاقلانه جهت حفظ امنیت ملی کشورم نظری بدهم، امروز روز عدم مخاصمه با طالبان، و همچنین فروش برخی فناوری‌های هایتک و مورد نیاز روسیه در جنگ با ناتو، در عوض نوسازی برخی ساختارهای مهم نظامی خصوصا در حوزه هوایی، پدافندی و دریایی و همچنین نیروگاههای اتمی و صنعت گاز و نفت است.

فتنه اینروزهای پاکستان

به صورت خلاصه، نزدیکی دولت عمران خان و حزب تحریک به ایران، چین و روسیه،قرار گرفتن پاکستان در مسیر راه‌گذر جاده ابریشم ،اقدام جهت واردات گاز از روسیه از مسیر ایران، عدم اعطای پایگاه نظامی به آمریکا پس از خروج از افغانستان و منطقه استراتژیک نزدیک به ایران و چین، گسترش مراودات اقتصادی با شرق، داشتن گرایشات نزدیک به تشیع و مخالفت با حزب مسلم لیگ به رهبری نواز شریف و نزدیک به وهابیت سعودی، عدم شرکت در معامله قرن و مخالفت با حضور در جنگ یمن ،از جمله موارد مخالفت جبهه غربی_عربی_عبری با او است؛

تا جایی که مانند «بی نزیر بوتو» اقدام برای حذف فیزیکی او در دستور کار بخش اسیای جنوبی وزارت خارجه امریکا قرار گرفت،اما پس از ناکام ماندن این پلن،پارلمان این کشور تحت نفوذ سفارتخانه‌‌ها درصدد برکناری او برآمدند.

پس از درخواست کمک عمران خان از یکی از کشورهای منطقه که سابقه خنثی سازی کودتا در ترکیه، کودتا علیه امیر قطر نجات قطر از بحران، نجات سوریه و عراق از داعش و حفظ دولت های قانونی آنها در کارنامه خود داشته، اطلاعاتی در اختیار سازمان اطلاعات ارتش پاکستان قرار می‌گیرد که قطعیت اقدام جهت تجزیه پاکستان در آن سبب می‌شود تا ارتش غربگرای پاکستان و دستگاه امنیتی آن نیز به توطئه بودن اقدام پارلمان صحه بگذارد و با دستور رئیس پارلمان،جلسه رای‌گیری کنسل شود.

در این هنگام با اقدام غیرقابل پیش‌بینی و البته مشورت شده از سوی عمران‌خان، درخواست انحلال پارلمان و انتخابات مجدد اعلام،و با موافقت رئیس جمهور ، فتنه پارلمان در نطفه خفه میشود.

همچنین انحلال پارلمان،همزمان سبب ساقط شدن نخست وزیر نیز میگردد،که بنظر می‌رسد عمران‌خان با این عمل بر روی اقبال مردم به خود و یکدست کردن پارلمان وارد قماری نزدیک به پیروزی شده است.

در شرایط عادی، با برکناری نخست وزیر توسط پارلمان، باید رئیس مخالفین پارلمان،نخست وزیر موقت تا انتخابات مجدد پارلمان شود،اما درصورتی که نخست وزیری با انحلال پارلمان، به پایان برسد، این خود عمران‌خان است که میتواند تا انتخابات مجدد(نود روز دیگر)،نخست‌وزیر موقت کشور باقی بماند.

البته در این مدت ائتلاف غربی_عربی_عبری بیکار نخواهند ماند!

لوگوی مرکز اندیشه کوثر تغییر کرد

ضمن عرض سلام و تبریک خدمت برادران عزیز و خواهران گرامی به مناسبت حلول ماه مبارک رمضان، به استحضار می رسانیم با توجه به گسترش روز افزون فعالیت اعضای تشکیلات محبان الزهرا (سلام الله علیها) به عنوان افسران جنگ نرم، پس از دستور امام خامنه ای مبنی بر جهاد تبیین در فضای عمومی جامعه، مرکز اندیشه کوثر تصمیم دارد از لوگوی جدید خود رونمایی کند.

لازم به ذکر است علاوه بر اینکه نماد جدید برگرفته از کلمه "کوثر" بوده، شکل هندسی و ترکیب رنگ انتخاب شده نیز بیانگر آمدن سپیده دم و سحر پس از تاریکی شب می باشد که می توان آن را به نمایان شدن حق پس از جولان دادن باطل به دلیل روشنگری تفسیر کرد. از سویی دیگر تلنگریست به ما که بدانیم پس از دوران ظلمانی غیبت کبری، هم اکنون بیش از همیشه در زمان قبل از طلوع خورشید صبح صادق و در یک کلام در عصر ظهور قرار داریم ان شاء الله...

یا علی

عصر جدید

چرا این دوره داوران این‌همه خرابکاری می‌کنند؟

هرساله و در روزهای برگزاری جشنواره فجر، وقتی از دیدن اثری فارغ می‌شویم، سوالی آزارم می‌دهد: «فیلم را دوست داشتی؟» و این سطحی‌ترین و عوامانه‌ترین سوالی است که ما جماعت مثلا دوست‌دار فرهنگ، که فکر می‌کنیم آسمان دهان گشوده و ما را به زمین انداخته تا در آن ده روز برای سینمای مملکت حرف بزنیم و تولید محتوا کنیم، از یکدیگر می‌پرسیم.

ماجرا به همین جا ختم نمی‌شود؛ در مقابل بادی به غبغب می‌اندازیم که انگار حاصل سال‌ها هم‌نشینی با کاپولا و گدار و اسکورسیزی را قرار است به پرسشگر منتقل کنیم؛ و پاسخ می‌دهیم: «نه! دوست نداشتم»

این عبارات ساده‌انگارانه و سطحی شده، از آن ده روز جشنواره فجر فراتر آمده و هر شب در این مسابقه‌ای که قرار است مثلا «عصر جدید»ی را برایمان بسازد، تکرار می‌شود.

داوران مبنای داوری‌شان را «دوست داشتن یا دوست نداشتن» گذاشته‌اند، آن دیگری «حوصله سر بر بودن یک استعداد» را بهانه‌ای می‌کند برای مخالفت با آن و یکی دیگر هم گذاشته‌اند که بگویند «همه این نظرات علمی است» که امیدواریم حداقل این یکی، «مافیا» نشود و «دکتر» باقی بماند تا حداقل چند شهروند را نجات دهد.

در لغت‌نامه دهخدا تعاریف مختلفی از «داوری» ارائه داده‌اند که وجه مشترک آن، تشخیص میان حق و باطل و یا نیک و بد است.

سوال اساسی از داورانی که میخواهند سازندگان «عصر جدید» کشورمان را داوری کنند، این است که اگر مبنا و معیار شما برای داوری و تشخیص درست و غلط، «دوست داشتن و نداشتن» و یا «حوصله سر بر بودن و نبودن» است، تفاوت شما با آن مخاطب عامی که در خانه نشسته و برای هر اجرا دست می‌زند و یا روی ترش می‌کند چیست؟

هر دو برای واکنش خود به یک چیز رجوع می‌کنید و آن علایق و سلایق ذاتی‌تان است نه فهم دقیق از یک هنر، استعداد و یا مهارت.

اگر ما جا شما بودیم، آیا جملاتی سطحی‌تر از آنچه که هست می‌گفتیم؟ قطعا نه.

ای کاش به مفاهیم رحمی شود.

داوری کردن در هر حوزه‌ای، به اذعان بزرگان آن حوزه، یکی از سخت‌ترین کارها است؛

حداقل ما به عنوان بیننده حواس‌مان باشد که مفهوم داوری، انقدر لوث نیست.

این داوری به مخاطب کمک نمی‌کند که بفهمد، اثر خوب کدام است و اثر بد کدام.

یعنی باز هم رشد مخاطب به کناری می‌رود و تصمیم بر اساس سلیقه، محور می‌شود.

موقعیت مهدی

«موقعیت مهدی» موقعیت زندگی است و عشق.

هرگاه صحبت از عشق به میان می‌آید، قانون و منطق رنگ می‌بازند؛ پس می‌توان به حکم بی‌اعتباری منطق در میدان عشق، «موقعیت مهدی» را نه یک فیلم دفاع مقدسی که یک عاشقانه مقدس دانست که عشق دو برادر، دو رفیق و دو عزیز را برایمان بر پرده نقره‌ای، نقاشی می‌کند.

«موقعیت مهدی» ما را با قهرمان یکی می‌کند؛ با خنده‌اش می‌خندیم، با گریه‌اش اشک می‌ریزیم، با شادی‌اش شاد هستیم، در غم برادرش مغموم می‌شویم و آنگاه که مهدی، عزم سفر می‌کند، خود را در «موقعیت مهدی» قرار می‌دهیم؛

نام خود را به فراموشی می‌سپاریم، بار سفر سبک می‌کنیم و می‌خواهیم دست در دست مهدی، قدم در مسیر گمنامی و مانایی بگذاریم؛ اما ناگاه به خود می‌آییم و می‌بینیم ما فقط ناظران عشق بازی این مردان خدا هستیم و نهیبی زده می‌شود و می‌فهمیم که «ما را بدان شه بار نیست. »

«موقعیت مهدی» ، موقعیت زندگی است

زندگی در عین مرگ

که اگر شهید، زنده نبود و نور نبود، مگر می‌شد چنین اثری خلق کرد و این چنین روح را در سالن خشک سینما جاری ساخت و نور را در اتمسفر تاریک آن، نشر داد؟

عجب هنرمندی است آنکه نور را نقاشی می‌کند و رنگ روح به آن می‌زند...

«موقعیت مهدی» موقعیت شیدایی است و هادی حجازی‌فر هنر شیدا شده خود را در آن متجلی کرده است.

حقوق بشر سلبریتی ها

بعد از اظهار نظرهای مسخره ی خواننده ی به اصطلاح معروف (ابی) راجع به خلیج فارس و کشورهای حوزه‌ی خلیج، چند سوال برایم بوجود آمد که چند خطی با شما به اشتراک می‌گذارم.

پس حقوق بشر ، کودک مجرم و بن سلمان متجدد چی شدند؟

چند روز پیش بنا به اعلام رسمی رژیم آل سعود ، ۸۱ نفر از جمله ۴۰ شیعه بنا به جرم هابی که اعلام نشده ، گردن زده شده و رکورد گینس در اعدام افراد طی یک روز شکسته شد؟!

گفته می شود یکی از این افراد کودکی بوده که در سال ۲۰۱۲ و در سن ۱۳ سالگی دستگیر شده و اینک در ۲۲ سالگی گردن زده شد.

پس کجا هستند سازمان های حقوق بشری و کمیته های عفو بین الملل و  کمیسیون حقوق بشر و همه رسانه هایی که مدام از مجرمان و  تروریست هایی که در ایران به جرم قتل و غارت دهها و صدها و هزاران نفر از مردم بیگناه محاکمه شده و می شوند از ماهها قبل ، حمایت کرده و اشک تمساح می ریزند؟

کجا هستند آن به اصطلاح فعالین حقوق بشر و آزادی و مخالفین با اعدام در جهان که برای مجازات یک مرتکب قتل عمد یا قاچاقچی دهها تن مواد مخدر و یا تروریست مردم کوچه و خیابان ، گریبان چاک می کنند و عربده می کشند؟

کجا هستند آن شبه سلبریتی هایی مثل  ابراهیم حامدی ( ابی ) که فقط با صدای یک سوت از بلندگوهای بیگانه ، سر و دم تکان می دهند و به اصطلاح بیانیه صادر کرده و در  شبکه های مجازی ابراز انزجار می نمایند؟

کجا هستند آن جوگیرها و ذوق مرگ شده هایی که از بازی های آل سعود به رقص در آمده بودند و مرتب از آزادی های نمایشی اعطایی  بن سلمان مثال می آوردند ؟

یعنی همگی این افراد از این موجود مهیبی به نام آل سعود مواجب می گیرند؟

یا برخی هم بی جیره و مواجب هستند؟

بدا به حال ما و وا اسفا از این همه سفله گری و زبونی و بی غیرتی .... وا اسفا