آدم کشی

کشتن کسی که خدا و پیغمبر (ص) اذن کشتن او را ندادند از گناهان کبیره بوده و در آیه ۹۳ سوره نساء پروردگار پنج جزا برای آن قرار داده است: جهنم، خلود و همیشگی بودن در آن، غضب، لعنت و عذاب بزرگ.

مواردی که شامل این گناه می شود:

۱- قتل:

اگر شخصی مؤمنی را به جهت ایمانش کشته باشد و خونش را حلال دانسته که قاتل در این حال کافر است. کوچک و بزرگ ندارد و قاتل‌ یک نفر یا دو نفر مانند این است که همه مردم را کشته چون هتک حرمت کرده و راه این کار را باز نموده است؛ و هر کس در قتل مؤمنی راضی باشد هر چند شرکت نکرده باشد در گناه قاتل شریک است.

۲- انتحار:

نفس خودتان را به ناحق نکشید چه در هنگام غضب و چه ستم و تعدی و تجاوز به غیر . به عبارت دیگر خودکشی به هر وسیله که باشد چه سم بخورد، چه از بلندی خود را بیاندازد و چه اگر مریض شود به فکر مداوا نباشد.

۳- سقط جنین:

حکم کشتن بچه در رحم مادر با دیگران مساوی است و دیه قتل نفس را دارد حتی اگر هنوز به صورت نطفه بوده و توسط پدر یا مادرش باشد.

 حکم قتل نفس چیست؟

الف) اگر کسی از روی عمد قتل نفس نموده باید پس از توبه خود را تسلیم اولیای مقتول کند و آنها اختیار قصاص یا عفو دارند و در صورت عفو بر قاتل سه چیز واجب می شود: آزاد کردن بنده (و) سیر کردن شصت نفر فقیر (و) روزه گرفتن شصت روز پی در پی.

ب) در صورتیکه قتل غیر عمد یا شبه عمد باشد پرداختن دیه به اولیای مقتول بر کشنده واجب می گردد اما ولی‌ّ دم حق قصاص ندارد و کفّاره آن یکی از آزاد کردن بنده (یا) روزه گرفتن شصت روز پی در پی (یا) سیر کردن شصت نفر مسکین  می باشد.

نکته: در مورد قطع عضو هم احکام مشابه دارد که به کتاب مراجعه شود.

برگرفته از جلد اول کتاب گناهان کبیره

نوشته شهید محراب آیت الله دستغیب

الأمنُ مِن مَکرِالله به چه معناست؟

این که انسان خودش را از قهر خفیّ و انتقام پنهانی و ناگهانی خدا ایمن بداند و از اینکه به واسطه گناه دچار عذاب گردد ترسی نداشته باشد ، پس با این کار شأن خدا را خفیف به حساب می آورد. در نتیجه مکر الهی عقوبت ناگهانی خداوند است به بنده گناه کار  در حالت غفلت او چه در دنیا و چه در آخرت؛ چه در روز و چه در شب.

انواع مکر :

۱ . املاء : سنت الهی بر مهلت دادن به بشر و عجله نکردن در عقوبت است و الا جز معصومین همه هلاک می‌شدند پس این مهلت به سود اهل تقوی برای توبه و اصلاح می باشد و به ضرر کفار و فجار بوده تا بر گناهشان افزوده شود.

۲ . استدراج : بندگانی که مستحق قهر و غضب الهی شده اند با گناه جدید ، خدا نعمت تازه ای به آنها می‌دهد تا گناه را فراموش کنند و توبه نکنند . به عبارت دیگر ترک استغفار استدراج است.

باید در نظر داشت همانطور که خدای تعالی صفات جمالیه دارد صفات جلالیه نیز دارد، پس انسان مؤمن همیشه هم در ظاهر و هم در باطن بین خوف (بیم) و رجاء (امید) می باشد. خوف از مکر الهی و امید به فضل و بخشش پروردگار، نه خوفی که به یأس برسد و نه امیدی که انسان را مغرور کند.

و اما خوف پس از ارتکاب گناه انواعی دارد:

شاید دیگر هیچ وقت مورد رحمت خدا واقع نشود

گناه را کوچک بشمارد

شاید توبه اش قبول نشود

و اگر قبول شود نتواند سر عهد خود بماند

مانع استجابت دعایش شود

اعمال خیر گذشته اش ضایع شده باشد

از شکر بر الطاف الهی فراموش کند

دچار امتحان شدید و یا مکر خداوند شود

و …

باید امیرالمؤمنین (ع) را سر مشق قرار دهیم هر چند انسان به مقام حضرت نمی رسد ولی اگر سختی عذاب را درک نمیکنی به اضطراب امام خود بنگر که چگونه به فکر آخرت خودشان بودند.

برگرفته از جلد اول کتاب گناهان کبیره

نوشته شهید محراب آیت الله دستغیب

تفاوت یأس با قنوط چیست؟

پس از شرک، ناامیدی از رحمت الهی بزرگترین گناه است. اعتقاد نداشتن به قدرت و رحمت بی پایان خدا سبب یأس از پروردگار عالم می شود، پس آمرزیدنی نیست چون امیدی به آمرزش و مغفرت خدا ندارد تا توبه نماید و در قرآن است که (ناامید از رحمت الهی نمی شود مگر کسی که کافر است - یوسف:۸۷)

از این گذشته یأس سبب جرأت بر جمیع گناهان می گردد چون شخص می گوید : من که معذّب خواهم بود چرا خودم را از شهوت دنیا محروم نمایم؟

 

سبب همه چیز خداست.

خداوند هر کاری را با مسببش انجام ‌می دهد و این دلیلی می شود که شما افعالی انجام دهید برای رسیدن به حوائج و نیازها مانند بیماری و مراجعه به دکتر و ...

اما بعضی از مواقع پروردگار برای به اشتباه نیفتادن بندگان امور دنیوی و آخرتی را طوری دیگر پیش می برد، یا اسباب موجود را بی تاثیر می نماید یا با نبودن اسباب، شئ معدوم را موجود می کند.

 

به عنوان مثال:

الف) اسباب را در دنیا بی تاثیر می کند : آتش و حضرت ابراهیم (ع)

ب) بدون سبب معدوم را در دنیا موجود می کند : به دنیا آمدن حضرت عیسی (ع)

ج) بی اثر کردن امور آخرتی با وجود اسباب : فاجر شدن انسان های خوب و عاقبت به شرّی

د) تفضل امور آخرتی بدون اسباب : عاقبت بخیر شدن آدم های شقی

 

چاره یأس در امور دنیوی:

1.  نگاه به قدرت خداوند متعال که همه چیز در ید اوست

2.  نگاه به تجربه های شخصی خود

3.  نگاه به تجربه های افراد دیگر

و اینکه بداند

الف: زندگی دنیا سراسر حوادث و ابتلائات است.

ب: کسانی در گرفتاری هایی بدتر از او هستند.

ج: کسانی بودند که در بدترین شرایط نجات پیدا کرده اند.

 

چاره یأس در امور اخروی:

۱ . یأس بدترین گناه است چون لحظه اجتناب و انقطاع از پروردگار است.

۲ . در قرآن استثنا برای گناهی که بخشیده نشود نیست.

 

و اما قنوط :

 ۱.  یأس ناامیدی قلب است و قنوط به ظاهر هم سرایت کرده

۲.  یأس ناامیدی از اجابت دعاست و قنوط بدگمانی به پروردگار

۳.  یأس ناامیدی از رحمات اخروی است و قنوط از رحمات دنیوی

۴.  قنوط مثل قطع شدن و بریدگی از خداست و یأس مثل حجابی بین بنده و خداست و قابل رفع شدن است.

پس قنوط بدتر از یأس است.

 

برگرفته از جلد اول کتاب گناهان کبیره

نوشته شهید محراب آیت الله دستغیب

خلوص نیت و ریاکاری در اعمال

مهم‌ترین شرط عبادت اخلاص در نیّت است و مستفاد از روایات آن است که شخص ریاکار، مشرک و منافق و مغضوب پروردگار عالم و اهل عذاب است و به عبارت دیگر ریاء شرک اصغر است.

روز قیامت ریاکار با چهار اسم خوانده می شود:

یا کافر

یا فاجر (گناه کار پرده در)

یا غادر (مکار)

یا خاسر (زیان کار)

 

اموری که ریاکاران یا به وجه اخروی و معنوی یا به وجه دنیوی و مادی به آن ریاء می کنند پنج چیز است:

 

۱- بدن: ضعیف و نحیف یا فربه و زیبا نشان دادن بدن

۲- زیّ و هیئت: نوع لباس پوشیدن یا طرز راه رفتن

۳- قول: اظهار کمالات و فضیلت نمودن نزد خلق

۴- عمل: خود را متدیّن و متعبّد و با خضوع و خشوع نشان دادن یا اظهار ثروت و دارایی کردن نزد مردم

۵- اتباع و سایر اشیاء خارجی: رفت و آمد به مجالس علما و اهل دین یا حکام و ملوک و صاحب نفوذ نشان دادن خود

 

برگرفته از جلد اول کتاب گناهان کبیره

نوشته شهید محراب آیت الله دستغیب

مرز توحید و شرک کجاست؟

از جایی که در قرآن کریم آمده هر گناهی غیر از شرک بخشیده می‌شود مشخص است که شرک بزرگترین گناه می باشد.

شرک دقیقا در مقابل توحید قرار دارد و همان طور که توحید دارای ۵ مرتبه و مقام است ، شرک هم ۵ مقام دارد:

 

اول : مقام ذات که یکی دانستن ذات الهی است و علت ایجاد جمیع عوالم امکانی از محسوس و غیر محسوس می باشد.

 

دوم : مقام صفات که جدا ندانستن حیات و علم و قدرت خدا از ذات الهی است و اینکه هر کس این صفات را داراست از خداست ، نه مستقل از خدا.

 

سوم :مقام افعال یعنی مالک و مدیر تمام عالم فقط خداست . همانطور که حیات از خداست آثار حیات هم از خداست پس فقط تسلیم اوباید بود و از او ترسید.

 

چهارم : مقام طاعت یعنی بعد از فهمیدن اینکه خالق ، مالک ، رازق و ... خداست پس فقط او و کسانیکه او دستور داده مانند رسول (ص) و اولی الامر (ع) لایق فرمانبرداری هستند.

 

پنجم : مقام عبادت یعنی خدا از سر لطف برای قرب انسان به خودش و رشد انسان دستوراتی را توسط رسولان و ائمه (ع) به بشررسانده که با انجام آن انسان به خدا و مقامات عالی نزدیک می شود.

البته به شرط اخلاص و به دور از ریا…

 

برگرفته از جلد اول کتاب گناهان کبیره

نوشته شهید محراب آیت الله دستغیب