پروردگار عالم هیچ گاه معطل گروهی که نعمت حضور در ظهور را برایشان فراهم فرموده نمی‌ماند.
اگر ما خود را در این مسیر افکندیم و کار برایش انجام دادیم حضرت حق عنایات و نصرت خود را شامل حال ما می‌کند و إلّا نعوذ بالله توفیق سلب می شود و به لایق آن سپرده می شود.
پس کار و تلاش برای این مهم تا ظهور و بعد آن هیچ وقت کافی نیست.
بخدا قسم مستضعفین و مظلومان جهان منتظر ما هستند و ما در خواب غفلت خویش هستیم و تن ها را رها کرده در منجلاب گناهان خویش و هیهات از حتی فریاد استغاثه ای از سوی ما که ما حتی این را نیز از خود دریغ کرده ایم.
مظلومان و مستضعفان قطعا یاور داشته و دارند و آن یاور الله و اولیائش هستند اما این فرصت را ما نباید از دست بدهیم،
و افسوس که ما در حال هدر و کفرانش هستیم،
و وای بر ما که الله منتظر هر خمود بی عمل نمی ماند.
در هجوم خطوات آن رجیم و در تقابل نفسانیات و فطرت چگونه باید از این منجلاب شهوات پست و از این پیچ های پی در پی و هزار توی نفاق رهید و نجات یافت جز با اعتصام به حبل الله،
و قطعا و بلا شک آن چهارده نور اند حبل الله المتین و آنانند صراط مستقیم...
و اگر نبودند ایشان، این انسان سرکش چگونه از این طوفان پرتلاطم نفسانیات و از این منجلاب خود ساخته شهوات رها می گشت و چگونه می توانست به آن ابدیت محض در محضر حی لا یموت برسد و بشود حی لا یموت!
آری...
آنانند صراط مستقیم و قریب ترین راه واصل برای رسیدن به مقام اخبات
وای کاش انسان بداند در حال سپری کردن چه مسیری است
واگر می‌دانست آنی و کمتر از آنی تعلل در مسیر پیوستن و چنگ زدن به حبل الله را جایز نمی‌دانست.
یا رب
در تقابل آرمان‌ها و معیارهایی که شریعت به من امر فرموده و مسیر اِعمال فردی و جمعی آن در حیاتم، خود و نفسم را بسیار مستأصل یافتم.
در این هنگام است که یافتم علم نافع عمل زا کیفیتی بسیار متنوع به عدد تمام بندگان دارد.
نمی‌دانم... شاید همین است اصل و اساس ندانستن و تحیر و یا خوف و رجا... چه بگویم...
الهی لا تکلنی الی ربی طرفة عینٍ ابدا
