گارد حزب الله

در ایام تبلیغات هفتمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در سال ۷۶ همواره از گوشه و کنار اخباری مبنی بر درگیری میان هواداران کاندیداهای ریاست جمهوری به گوش می رسید؛ بیشترین اخبار از جر و بحث و درگیری میان حزب اللهی‌ها و هواداران محمد خاتمی کاندید اصلاح طلبان حکایت داشت. اما واقعیت ماجرا چه بود؟!

"سعید حجاریان" به عنوان تئوریسین جریان دوم خرداد، طرح‌های مختلفی برای بالا بردن آرای خاتمی ارائه داد که یکی از مهمترین آنها "گارد ویژه حزب الله" بود: بنا بر طرح حجاریان، تعداد زیادی جوان با محاسن بلند، لباس یکدست مشکی و چفیه بر گردن، سوار بر موتورهای هوندا در محلات شهر می چرخیدند تا در نقاط شلوغ به تبلیغاتچی های خاتمی حمله کنند؛ در مقابل چشمان مردم آنها را مورد ضرب و شتم قرار داده و با فحاشی رکیک به خاتمی و هوادارانش، از کاندیدای مقابل او اعلام حمایت کنند! تا با این اقدام هم وجهه ی جریان انقلابی را تخریب و سبب ریزش آرای کاندیدای منسوب به این جریان شوند و هم ضمن ایجاد جو مظلومیت برای خاتمی و هوادارانش سبد رای اصلاح طلبان را ارتقا دهند.

چندی پیش مصطفی تاجزاده از فعالان رسانه ای جریان اصلاحات، طی یک رشته توییتی سعی کرد ضمن ارائه یک سناریو، گزاره دروغی چون "موروثی شدن ولایت فقیه" را در افکارعمومی تثبیت کند؛ وی تکه های این پازل را این گونه کنار هم می چیند: با برپایی انتخابات حداقلی و غیردموکراتیک در سال۱۴۰۰ یک گزینه نظامی روی کار می آید؛ رهبری بین سالهای ۱۴۰۰ تا ۱۴۰۴ فوت می کند و با حاکمیت فضای اقتدارگرایانه در کشور و نفوذ رئیس جمهور نظامی در خبرگان رهبری، مجتبی خامنه ای بعنوان جایگزین پدر بعنوان رهبر انتخاب می شود.

دقیقا چند روز بعد، عکس هایی از توزیع تراکت هایی که در آن رهبری در کنار فرزندشان دیده می شوند با جملاتی چون "لبیک یا مجتبی"! و "ما پیرو اهل بیت امام خامنه ای هستیم"! بطور گسترده در فضای مجازی انتشار و دست به دست می شود. القصه؛ جریانی که با پروژه قتل های زنجیره‌ای، با هدف ایجاد ناامنی و شایع کردن تهمت "فشار بر مخالفان نظام" قصد تخریب دستگاه اطلاعاتی و بدنام کردن نظام را داشت و روزی با خدعه "گارد ویژه حزب الله" در آستانه انتخابات دوم خرداد بدنبال مظلوم نمایی خود و ضربه به حیثیت جریانات انقلابی و حزب اللهی بود، اکنون نیز درپی تثبیت گزاره "موروثی شدن ولایت فقیه" با همین خدعه است.

جعبه سیاه

برخی دوستان ادعاها و مواضع محیر العقول و فرار به جلوی اصلاح‌طلبانی چون آقایان تاجزاده و آشنا را می‌گذارند به حساب کج‌فهمی این افراد، درحالی‌که همه چیز به استراتژی سیاسی و حساب شده آنان برمی‌گردد.

راجع به شخص آقای تاجزاده بگوییم که ماموریت او خط‌دهی و خط‌شکنی علیه رهبر انقلاب است و توییت‌هایش را برایش می‌نویسند.
درخصوص کانال وی نیز باید گفت که رصد و فعالیت گسترده‌ای دارد و به مثابه یک سایت تحلیلی-خبری شبکه‌ساز عمل می‌کند که حداقل دو نفر ادمین را می‌طلبد برای این حجم از کار. اما چرا امثال آقای تاجزاده این مواضع محیر العقول را اتخاذ می‌کنند؟
پاسخ همان است که در مورد آمدنیوز بود و اکنون از منظری دیگر به آن می‌پردازیم.

اولا اگر دولت و اصلاح‌طلبان بویی از شرمندگی می‌بردند، در همان دولت اول آقای خاتمی باید برای همیشه در تاریخ دفن می‌شدند. علت تداوم و تَکرارشان طی ادوار مختلف، ملکه رفتاری دروغ و وقاحت، و سوارشدن بر جهل هواداران‌شان است.

ثانیا برای هر سطح مطلبی، یک شأن مخاطبی وجود دارد. یک ادعا هرچقدر هم که سبک و سخیف باشد، هستند کسانی که خریدار آن باشند.

ثالثا شایعات و شبهات تولید شده توسط ماشین جنگ رسانه‌ای اصلاح‌طلبان و ضدانقلاب، جبهه انقلاب را درگیر جنگ روانی فرسایشی و تمام عیاری کرده که دیگر فرصت و توانی برای مطالبه و مؤاخذه نمی‌گذارد. وقتی مشغول دفاع و پاسخگویی همیشگی باشیم، هیچوقت نوبت مطالبه نمی‌رسد.

بماند که آقای تاجزاده با راهبرد طلبکاری همیشگی بیش از دیگر هم‌قطارانش سر زبان‌ها افتاده و تبدیل شده است به لیدر رسانه‌ای اصلاحات.
آقای حسام الدین آشنا نیز دارای وضعیت مشابهی است، با این تفاوت که مسؤلیت دولتی و اندک شأن علمی نیز دارد که تاحدودی ملاحظه آن را می‌کند.

کیست که نداند مشاور عملیات روانی آقای روحانی نقشی را برای او دارد که آقای روحانی برای مرحوم هاشمی داشت: جعبه سیاه امنیتی و رابط رئیس جمهور وقت با ...

کسی که شأنی جز دامادی آقای دری نجف‌آبادی، وزیر وقت اطلاعات نداشته و به واسطه یک رابطه موروثی تا معاونت وزارت اطلاعات بالا کشیده شد، حتما وارد ارتباطات خطرناکی هم می‌شود.