زندگی با خاطرات استعمار

سال ۱۲۸۶ در اوج مجاهدت ملت رنج دیده ایران در مسیر پیروزی انقلاب مشروطه دولت انگلستان و روسیه بصورت سری و بدون اطلاع ایران طی قرارداد ۱۹۰۷ کشورمان را بین خود تقسیم کردند. این قرارداد چراغ سبز انگلستان به روس ها بود تا مشروطه را سرکوب کنند.

چند سال بعد یعنی در ۱۲۹۴ دولت انگلستان و روسیه تزاری قرارداد قبلی را تکمیل کرده و مناطق نفوذ خود را گسترش دادند. این قرارداد، همان قرارداد ۱۹۱۵ است که در این تقسیم بندی خاک ایران باز هم دولت ایران از انعقاد آن اطلاع نداشت.

ششم آذر ۱۳۲۲ در دوره محمدرضا پهلوی و دوره پیروزی نهایی متفقین بر آلمان نازی بدلیل درخواست استالین کنفرانسی در سفارت شوروی در تهران برگزار شد. نخست وزیر انگلستان چرچیل و رئیس جمهوری آمریکا روزولت نیز در اجلاس حضور داشتند. اما این بار هم سری و بدون اطلاع دولت علی سهیلی وارد ایران شدند

سهیلی نخست وزیر می نویسد:

ابتدا از طریق کاردار شوروی در تهران در جریان برگزاری این اجلاس در تهران قرار گرفتم... روز چهار آذر استالین و روز پنجم آذر روزولت و چرچیل وارد تهران شدند. کنفرانس مشترک آنان روز شش آذر شروع شد. روز هفتم آذر نشست محرمانه آنان در سفارت شوروی جریان داشت، روز نهم این نشست خاتمه یافت و اعلامیه مشترک آنان منتشر شد و روز دهم رهبران هر سه کشور از ایران خارج شدند

چرچیل در صحن سفارت به شاه ایران به اندازه احوال پرسی وقت داد، روزولت حاضر نشد به کاخ و دیدار شاه جوان برود و استالین شرط گذاشت در صورت تغییر محافظان کاخ شاه و گماشتن روس‌ها بعنوان محافظ به دیدار شاه خواهد رفت.

تحقیر پشت تحقیر...

حالا استعمارگران دیروز که پر و بال شان ریخته امروز با خاطرات خوش آن دوران زندگی می‌کنند!!!!

واکنش تند و غیرتمندانه کاربران فضای مجازی به این گستاخی سفیر روسیه در یادآوری آن روز تحقیر آمیز ملت ایران قابل ستایش است. البته مقامات رسمی ما نباید به "موضع گیری" بسنده کنند و برخورد لازم است.

در واقع وزارت خارجه و رئیس مجلس به توییت زدن اکتفا نکنند، این دو نفر را فراخوانده و دو کتاب تاریخ معاصر و تحولات ایران به آنها بدهند تا قدری با مطالعه متوجه شوند: اینجا "انقلاب" شده است. الان قاجاریه یا پهلوی نیست که اینها بتازند.

نه ما آن ایران توسری خوریم...

نه شما ابرقدرت های بعد جنگ جهانی دوم...

تمام شده...

بفهمید...

گزارش یک افتضاح

مختصر درباره فایل صوتی منتشر شده از آقای محمد جواد ظریف:

اول:

اولین اقدام غیر حرفه ای جناب ظریف اینچنین سخن گفتن در زمان مسئولیت است. بسیاری از سیاستمداران و دیپلمات های غربی هم تاریخ شفاهی ضبط می کنند اما نه در زمانی که امکان سوء استفاده از آنها ممکن است. این خطای اول است. البته اگر فرضمان این باشد که نهاد ریاست جمهوری و یا وزارت خارجه فایل را منتشر نکرده اند. یعنی فرض خوشبینانه.

دوم:

فایل چگونه به شبکه ایران اینترنشنال رسیده است ؟ سه راه دارد اول مرکز بررسی ها و حسام آشنا که مجری پروژه بوده اند؛ دوم وزارت خارجه که فایل کامل را داشته، سوم عوامل برنامه.

سوم:
فرض کنیم تعمدا و خلاف میل آقای ظریف این فایل توسط نهاد ریاست جمهوری و مرکز بررسی ها منتشر شده باشد؛

نتیجه: منفجر کردن شخص ظریف در سیاست داخلی در ازای نجات روحانی و زنده نگه داشتن سیاست خارجی به عنوان بستر اصلی انتخابات و بازکردن راه برای نفرات بعدی. یعنی دولت به خودی ها هم رحم نمی کند وای به حال مردم و منتقدان.

چهارم:
فرض کم احتمال تر، انتشار توسط خود وزارت خارجه با رضایت خود ظریف است. در صورت صحت چنین فرضی یعنی جناب ظریف و تیمش نه فهمی از سیاست داخلی و مناسباتش دارند و نه سیاست خارجی. در فایل صوتی نکاتی در خصوص روسیه، سعودی، ارتباط با دموکرات ها و...مطرح می شود که همین حالا هم برای کشور هزینه زاست.

پنجم:

هرکدام از فرض های بالا درست باشد، یعنی افتضاح امنیتی در امنیتی ترین دولت تاریخ ایران!

ششم:

غیر از فرامتن، صحبت های آقای ظریف متن مهم و البته قابل مناقشه ای دارد که به عنوان یک سند تاریخی قابل بحث است، فارغ از جزئیات، روح حاکم بر بحث نگاه قابل تامل آقای ظریف به مقوله قدرت است؛ او فکر می کند یا حداقل دوست دارد اینطور القا کند که دیپلماسی چیزی جدا از قدرت کف میدان است جالب است که خودش در مصاحبه مثال هایی می زند که غلط بودن این فهم از مناسبات را ثابت می کند (مثل منتفی شدن مذاکره درباره یمن توسط سعودی ها) و داشتن چنین نگاهی توسط وزیر خارجه جمهوری اسلامی فاجعه در فاجعه است.

هفتم:

نکته قابل تامل بعدی تاکید آقای ظریف بر این ماجرا است که اساسا دولت و وزارت خارجه کاره ای نیستند؛ اینکه وزیر خارجه دولتی که بیش ترین رانت های سیاسی تاریخ را داشته و دستش در بسیاری از امور حداقل در فضای دیپلماسی باز بوده چنین حرفی می زند عجیب است، اما عجیب تر این است که چطور یک نفر می تواند با چنین باوری هشت سال بر مسندی بنشیند و بعد هم اظهار تمایل کند حاضر است در دولت بعدی هم وزیر خارجه باشد!
من شخصا نمی توانم این طور متعارض زندگی کنم شما چطور آقای ظریف؟