ژوله ایسم
هر شهروندی حق دارد.
شهروند حق بیان نظر دارد.
شهروند حق اظهار نقد دارد.
شهروند حق انتخاب دارد.
شهروند حق گفتگو و شنیدن دارد.
ژوله یک شهروند است، پس حق دارد.
ژوله حق دارد خاتمی را بغل کند.
ژوله حق دارد برای روحانی تبلیغ کند.
ژوله حق دارد به روحانی رأی دهد.
اما
اما هر شهروندی وظیفه هم دارد.
شهروند وظیفه دارد مسئولیت اجتماعی داشته باشد.
شهروند وظیفه دارد برای انتخاب و طرفداری خود تحقیق کند، ادله داشته باشد.
شهروند باید پاسخگوی تصمیم خود در سطح خود باشد.
ژوله و امثال ژوله کم نیستند...
کسانیکه در سر کار آمدن این دولت یا آن دولت نقش داشته اند، جاده صاف کن جریانات سیاسی بودند، به سهم خود در وضعیت فعلی شریک هستند، اما امروز خود را کنار کشیده اند، کنار مردم نشانده اند و گذشته را طلبکارانه نقد می کنند.
شما خودتان خوب یا بد، بخشی از گذشته هستید...
همه باید به سهم خودمان پاسخگو باشیم نه اینکه زیرکانه کنار بکشیم و ژست انتقادی به خود بگیریم.
ژوله یک مثال بود.
دنبال ژوله ها باشید.
من، شما، آن فرد اثرگذار، صاحب رسانه، تربیون همه و همه مقصودم هستند.
جامعه از من و ژوله تشکیل نمی شود.
جامعه از ما ساخته شده است...
